ఒక తల్లి గర్భంలో ఇద్దరు కవలలు మాట్లాడుకుంటూ ఉంటారు.
మొదటి (నాస్తిక)శిశువు : మనం ఇక్కడనుండి వెళ్లిపోయాకా ఉండే జీవితం మీద నీకు నమ్మకం ఉందా?
రెండో (ఆస్తిక)శిశువు : ఆ... ఎందుకు లేదు? ఖచ్చితంగా ఇక్కడనుండి వెళ్లిపోయాకా ఇంకా చాలా ఉండే ఉంటుంది. బహుశా ఇక్కడ మనల్ని మనం ఆ జీవితానికి తగ్గట్టు మలుచుకుంటున్నామేమో...
మొదటి (నాస్తిక)శిశువు : ఛ ఛ, అలాంటిదేమీ ఉండదు. అయినా అసలు ఇది కాకుండా ఇంకా ఏమి ఉంటుంది?
రెండో (ఆస్తిక)శిశువు : నాకు తెలియదు. కాని అక్కడ ఇంతకన్నా ఎక్కువ కాంతి ఉంటుంది. బహుశా అక్కడ మనం మన కాళ్లతో నడుస్తూ, నోటి ద్వారా ఆహారం తీసుకుంటూ ఉంటామేమో. ఇంకా ప్రస్తుతం మనం అర్థం చేసుకోలేనివి ఇంకా చాలా ఉంటాయి.
మొదటి (నాస్తిక)శిశువు : మనం కదలడమా? నోటి ద్వారా ఆహారం తీసుకోవడమా?? అసంభవం... మనకు కావలసినదంతా మన బొడ్డు ద్వారానే మనకు అందుతుంది. కాని అది చాలా తక్కువ పొడవు ఉంటుంది. కాబట్టి ఇక్కడనుండి బయటకు వెళ్లిపోయాకా ఉండడం అస్సలు కుదరదు.
రెండో (ఆస్తిక)శిశువు : కాని అక్కడ ఇలా ఉండకపోవచ్చు. మనకి బొడ్డు అవసరం కూడా ఉండదేమో...
మొదటి (నాస్తిక)శిశువు : అదంతా మూర్ఖత్వం. అయినా బయట ఏమైనా ఉంటే అక్కడ నుంచి ఎప్పుడైనా, ఎవరైనా తిరిగి వచ్చారా? గర్భం నుండి బయటకు వెళ్ళడం అంటే అది మన అంతం. ఆ తర్వాత అంతా చీకటి, నిశ్శబ్దం. అంతే... ఇంక ఏమీ ఉండదు.
రెండో (ఆస్తిక)శిశువు : సర్లే... నాకు తెలియదులే. కానీ మనం అక్కడకు వెళ్ళాకా మన అమ్మని కలుస్తాం. మనల్ని తనే చూసుకుంటుంది.
మొదటి(నాస్తిక) శిశువు : అమ్మా...! నువ్వు అమ్మని కూడా నమ్ముతున్నావా!? ఇది నిజంగా వెటకారం. నిజంగా అమ్మ అని ఎవరైనా ఉంటే, ఎక్కడ ఉందో చెప్పు?
రెండో(ఆస్తిక) శిశువు : తను మన చుట్టూ ఉంటుంది. మనం తనలోనే ఉన్నాం. అసలు అమ్మ లేకుండా మనం ఉంటున్న ప్రపంచం లేదు.
మొదటి (నాస్తిక)శిశువు : నేను తనని ఎప్పుడూ చూడలేదు. అది చాలు తను లేదు అని చెప్పడానికి.
రెండో (ఆస్తిక)శిశువు : ఒక్కోసారి... నువ్వు నిశ్శబ్దంగా ఉన్నప్పుడు, వినే దాని మీద దృష్టి నిలిపినప్పుడూ తన ఉనికి నీకు తెలుస్తుంది. పై నుంచి తన మాటలు కూడా వినిపిస్తాయి...
ప్రియసహోదరి, సహోదరుడా...
మనం మరణించిన తరువాత శరీరం విడచిన ఆత్మలముగా మరో జీవితం ఉన్నాదనే విషయాన్ని పరిశుద్ద (బైబిల్) గ్రంధం తెలియజేస్తుంది.
ఈ విషయాన్ని నమ్మి, దేవుడు కోరిన విధంగా ఈలోకంలో జీవించి, నిత్యరాజ్యంలో శాశ్వత ఆనందం తో జీవిస్తావో,
లేక
ఇవన్నీ వట్టిదని భావించి, నాస్తికుడివై జీవించి, నిత్యనరకంలో వేదనతో ఉంటావో ఆలోచించుకో.
మొదటి (నాస్తిక)శిశువు : మనం ఇక్కడనుండి వెళ్లిపోయాకా ఉండే జీవితం మీద నీకు నమ్మకం ఉందా?
రెండో (ఆస్తిక)శిశువు : ఆ... ఎందుకు లేదు? ఖచ్చితంగా ఇక్కడనుండి వెళ్లిపోయాకా ఇంకా చాలా ఉండే ఉంటుంది. బహుశా ఇక్కడ మనల్ని మనం ఆ జీవితానికి తగ్గట్టు మలుచుకుంటున్నామేమో...
మొదటి (నాస్తిక)శిశువు : ఛ ఛ, అలాంటిదేమీ ఉండదు. అయినా అసలు ఇది కాకుండా ఇంకా ఏమి ఉంటుంది?
రెండో (ఆస్తిక)శిశువు : నాకు తెలియదు. కాని అక్కడ ఇంతకన్నా ఎక్కువ కాంతి ఉంటుంది. బహుశా అక్కడ మనం మన కాళ్లతో నడుస్తూ, నోటి ద్వారా ఆహారం తీసుకుంటూ ఉంటామేమో. ఇంకా ప్రస్తుతం మనం అర్థం చేసుకోలేనివి ఇంకా చాలా ఉంటాయి.
మొదటి (నాస్తిక)శిశువు : మనం కదలడమా? నోటి ద్వారా ఆహారం తీసుకోవడమా?? అసంభవం... మనకు కావలసినదంతా మన బొడ్డు ద్వారానే మనకు అందుతుంది. కాని అది చాలా తక్కువ పొడవు ఉంటుంది. కాబట్టి ఇక్కడనుండి బయటకు వెళ్లిపోయాకా ఉండడం అస్సలు కుదరదు.
రెండో (ఆస్తిక)శిశువు : కాని అక్కడ ఇలా ఉండకపోవచ్చు. మనకి బొడ్డు అవసరం కూడా ఉండదేమో...
మొదటి (నాస్తిక)శిశువు : అదంతా మూర్ఖత్వం. అయినా బయట ఏమైనా ఉంటే అక్కడ నుంచి ఎప్పుడైనా, ఎవరైనా తిరిగి వచ్చారా? గర్భం నుండి బయటకు వెళ్ళడం అంటే అది మన అంతం. ఆ తర్వాత అంతా చీకటి, నిశ్శబ్దం. అంతే... ఇంక ఏమీ ఉండదు.
రెండో (ఆస్తిక)శిశువు : సర్లే... నాకు తెలియదులే. కానీ మనం అక్కడకు వెళ్ళాకా మన అమ్మని కలుస్తాం. మనల్ని తనే చూసుకుంటుంది.
మొదటి(నాస్తిక) శిశువు : అమ్మా...! నువ్వు అమ్మని కూడా నమ్ముతున్నావా!? ఇది నిజంగా వెటకారం. నిజంగా అమ్మ అని ఎవరైనా ఉంటే, ఎక్కడ ఉందో చెప్పు?
రెండో(ఆస్తిక) శిశువు : తను మన చుట్టూ ఉంటుంది. మనం తనలోనే ఉన్నాం. అసలు అమ్మ లేకుండా మనం ఉంటున్న ప్రపంచం లేదు.
మొదటి (నాస్తిక)శిశువు : నేను తనని ఎప్పుడూ చూడలేదు. అది చాలు తను లేదు అని చెప్పడానికి.
రెండో (ఆస్తిక)శిశువు : ఒక్కోసారి... నువ్వు నిశ్శబ్దంగా ఉన్నప్పుడు, వినే దాని మీద దృష్టి నిలిపినప్పుడూ తన ఉనికి నీకు తెలుస్తుంది. పై నుంచి తన మాటలు కూడా వినిపిస్తాయి...
ప్రియసహోదరి, సహోదరుడా...
మనం మరణించిన తరువాత శరీరం విడచిన ఆత్మలముగా మరో జీవితం ఉన్నాదనే విషయాన్ని పరిశుద్ద (బైబిల్) గ్రంధం తెలియజేస్తుంది.
ఈ విషయాన్ని నమ్మి, దేవుడు కోరిన విధంగా ఈలోకంలో జీవించి, నిత్యరాజ్యంలో శాశ్వత ఆనందం తో జీవిస్తావో,
లేక
ఇవన్నీ వట్టిదని భావించి, నాస్తికుడివై జీవించి, నిత్యనరకంలో వేదనతో ఉంటావో ఆలోచించుకో.
